Πολλοί ασθενείς που πρόκειται να υποβληθούν σε αρθροπλαστική ισχίου, έχουν υποστεί στο παρελθόν προηγούμενο κάταγμα στο κεντρικό μηριαίο οστούν (διατροχαντήριο ή υποκεφαλικό). Για το κάταγμα αυτό αντιμετωπίσθηκαν χειρουργικώς, με διάφορες τεχνικές και απαιτείται σε πολλούς από αυτούς να γίνει ολική αρθροπλαστική ισχίου ή γιατί έκαναν οστεοαρθρίτιδα ασχέτως του κατάγματος ή γιατί έκανε άσηπτη νέκρωση η μηριαία κεφαλή και συνεπώς αρθρίτιδα λόγω βλάβης (πολλές φορές από τον τρόπο αντιμετώπισης  του κατάγματος). Τα κατάγματα αυτά αντιμετωπίζονται συνήθως με τρεις τρόπους. Ο παλαιότερος ήταν ο ολισθαίνων ήλος και πλάκα και ο πιο σύγχρονος είναι η ενδομυελική ήλωση. Τα υποκεφαλικά κατάγματα συνήθως αντιμετωπίζονται  με τρείς κοχλίες. Θέλει ΜΕΓΑΛΗ προσοχή η αρχική τοποθέτηση των υλικών οστεοσύνθεσης αυτών αλλά και επίσης προσοχή η διενέργεια αρθροπλαστικής όταν υπάρχουν αυτά τα εμφυτεύματα γιατί δεν είναι σπάνια τα διεγχειρητικά κατάγματα («σπάει» το οστούν κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης) αν ο χειρουργός δεν ακολουθήσει κάποιες αρχές.

 

Μετά αφαίρεση ενδομυελικού ήλου

Σε αυτές τις περιπτώσεις αντιμετώπισης διατροχαντηρίου κατάγματος, ο ασθενής είναι χαρούμενος γιατί έχει μια τομή λίγων εκατοστών, αλλά δυστυχώς η κλινική πράξη μας έχει δείξει ότι υπάρχει μια μεγάλη βλάβη στους απαγωγούς μύες του ισχίου. Αποτέλεσμα αυτών είναι το όταν χρειαστεί να γίνει και για όσους χρειαστεί να γίνει, ολική αρθροπλαστική ισχίου, υπάρχουν τεχνικά θέματα όπως για παράδειγμα υπάρχει αστάθεια από την μεγάλη βλάβη στους απαγωγούς μύες και ένα μεγάλο ποσοστό εξαρθρήματος του εμφυτεύματος (το εμφύτευμα «βγαίνε» από τη θέση του) ανεξαρτήτως από την προσπέλαση. Σε αυτούς τους ασθενείς χρειάζεται πάντα να υπάρχει μέριμνα ώστε να αντιμετωπισθεί η  αστάθεια, δηλαδή σε πολύ ηλικιωμένους απαιτείται κοτύλη συνδεδεμένη και σε νεαρότερους κοτύλη διπλής κίνησης. Επίσης χρειάζεται προσοχή κατά την διάρκεια του χειρουργείου, την ώρα που αφαιρείται ο ήλιος να μην κάνουμε μεγαλύτερη βλάβη στους απαγωγούς μύες. Επομένως χρειάζεται προεγχειρητικός σχεδιασμός και ακτινοσκοπικό μηχάνημα κατά τη διάρκεια του χειρουργείου.

Σημεία που πρέπει να προσέξει ο ορθοπαιδικός χειρουργός , όταν έχει να αντιμετωπίσει διατροχαντήριο κάταγμα και σκέφτεται να βάλει ενδομυελικό ήλο ή όταν θα χρειαστεί να κάνει ολική αρθροπλαστική μετά ενδομυελική ήλωση

 

• Αν έχουμε ένα απλό σταθερό διατροχαντήριο κάταγμα ή βασεοαυχενικό, μπορεί κάποιος να βάλει έναν ολισθαίνοντα ήλο και πλάκα δύο ή τριών οπών, εύκολα, χωρίς κόστος, και να μην πειράξει το σύστημα των απαγωγών του ισχίου.
• Επίσης είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσει τα υλικά που προαναφέραμε, όταν ο ασθενής έχει οστεοαρθρίτιδα στο ισχίο και πρόκειται ούτως ή άλλως κάποια στιγμή να κάνει ολική αρθροπλαστική ισχίου.
• Σε περίπτωση που ο χειρουργός κάνει ενδομυελική ήλωση να προσπαθήσει να κάνει όσο το δυνατόν μικρότερη βλάβη στην περιοχή,  τόσο στην οπή εισόδου στο οστούν όσο και στους μύες.
• Σε περίπτωση ολικής αρθροπλαστικής σε ασθενή που έχει ένα ενδομυελικό ήλο, καταρχάς να μάθει όλα τα στοιχεία για το προηγούμενο χειρουργείο και να έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό για να αφαιρέσει τον ήλο.
• Επίσης πέρα από την απλή αρθροπλαστική να έχει μαζί του συνδεδεμένη αρθροπλαστική που θα χρησιμοποιήσει αν ο ασθενής είναι ηλικιωμένος και χαμηλών δραστηριοτήτων, ή αρθροπλαστική διπλής κίνησης αν είναι μικρότερης ηλικίας και περισσότερο δραστήριος.

 

 

Αρθροπλαστική μετά από ολισθαίνοντα ήλο και  πλάκα.

Σ’αυτές τις περιπτώσεις η αρθροπλαστική είναι πολύ πιο εύκολη, επειδή δεν υπάρχει βλάβη στο σύστημα των απαγωγών του ισχίου. Βέβαια και πάλι χρειάζεται προσοχή. Πρέπει ο χειρουργός να  έχει τον  κατάλληλο  εξοπλισμό για να μπορέσει να αφαιρέσει την προηγούμενη πλάκα  και τον ολισθαίνοντα ήλο. ( Σε περίπτωση που δεν έχει τον κατάλληλο εργαλείο εξαγωγής μπορεί στρίβοντας αριστερόστροφα, ξεβιδώνοντας την πλάκα, να ξεβιδωθεί και ο ήλος , αλλά σε παχύσαρκους ασθενείς που βρίσκεται  αρκετά βαθιά μπορεί να είναι δύσκολο)

tips

Αφού ξεβιδώσουμε τους κοχλίες της πλάκας, αποκολλούμε την πλάκα και στη συνέχεια την αφαιρούμε ή όχι , αλλά δεν αφαιρούμε ποτέ τον ολισθαίνοντα ήλο στη φάση αυτή. Στη συνέχεια κάνουμε την προσπέλαση του ισχίου για την αρθροπλαστική. Αφού κόψουμε  το θύλακο και εξαρθρώσουμε  το ισχίο ώστε όταν κάνουμε τη γνωστή  στροφική κίνηση για την εξάρθρωση του ισχίου, είναι σημαντικό να έχουμε στη θέση του τον ολισθαίνοντα ήλο. Αυτό γιατί αν έχουμε αφαιρέσει τον ολισθαίνοντα  ήλο και έχουμε τη μεγάλη οπή στον έξω φλοιό,  κινδυνεύει να γίνει κάταγμα λόγω της στροφικής βίας το οποίο  θα είναι σπειροειδές και μπορεί να φτάσει μέχρι πάνω από το γόνατο σε ηλικιωμένο οστεοπορωτικό ασθενή. Στη συνέχεια και αφού εξαρθρωθεί το ισχίο, ξαναμπαίνει στη θέση του, ανατάσσεται και αφαιρούμε   εντελώς τον ολισθαίνοντα ήλιο χωρίς να υπάρχει ρίσκο  κατάγματος και προχωράμε  κανονικά στην ολική αρθροπλαστική. Τοποθετούμε λίγο μόσχευμα μέσα στην οπή στον μείζονα τροχαντήρα ειδικά  αν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε οστικό τσιμέντο.