Με λευχαιμία

Οι ασθενείς που έχουν κάποιο σοβαρό αιματολογικό νόσημα χρειάζονται πολύ προσεκτικό προεγχειρητικό έλεγχο. Στον σχεδιασμό του πλάνου θεραπείας χρειάζεται επικοινωνία του χειρουργού με τα νοσοκομεία που αντιμετωπίζουν τους ασθενείς αιματολογικά, όπως για παράδειγμα στην Αθήνα το Λαϊκό, το Παίδων και ειδικά η Μονάδα Μεταμόσχευσης του και ο  Ευαγγελισμός. Οι ασθενείς μπορεί να έχουν οστεοαρθρίτιδα αλλά μπορεί και καθίζηση της μηριαίας κεφαλής λόγω άσηπτης νέκρωσης.

Στη συνέχεια και  όταν το αιματολογικό profile των ασθενών είναι καλό πραγματοποιείται η χειρουργική επέμβαση . Οι ασθενείς που στον προεγχειρητικό έλεγχο δεν έχουν εικόνα αναιμίας η θρομβοκυτταροπενία (διαταραχή αριθμού και ποιότητας αιμοπεταλίων),  δεν φαίνεται ότι βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο για λοιμώξεις ή αιμορραγική διάθεση  μετά από μια ολική αρθροπλαστική ισχίου σε σχέση με το γενικό πληθυσμό.  Χρησιμοποιείται χημειοπροφύλαξη (αντιβιοτικά) ρουτίνας στην περιεγχειρητική περίοδο, αλλά πρέπει ο χειρουργός να έχει υψηλό δείκτη υποψίας για πιθανή  μετεγχειρητική λοίμωξη. Συνήθως στον προεγχειρητικό έλεγχο οι ασθενείς  όπως αναφέρεται και στην διεθνή βιογραφία, πρέπει να προσκομίσουν τρεις μονάδες αίμα. Επιπροσθέτως απαγορεύεται να πραγματοποιηθεί  αυτόλογη μετάγγιση (προκατάθεση αίματος από τους ίδιους τους ασθενείς) λόγω των προβληματικών λεμφοκυττάρων που χαρακτηρίζουν την ασθένεια.  Όσον αφορά την αρθροπλαστική  του ισχίου, λόγω της μεγαλύτερης θνητότητας και επίσης λόγω των πιθανών αυξημένων απαιτήσεων για κορτικοστεροειδή και ακτινοθεραπεία, χρησιμοποιούμε συνήθως αρθροπλαστική με ακρυλικό τσιμέντο.

Tip: λεπτομερειακός προεγχειρητικός έλεγχος, συνεννόηση με αιματολόγο, αρθροπλαστική με ακρυλικό τσιμέντο.

Αρθροπλαστική ισχίου σε ασθενείς με μικροδρεπανοκυτταρική αναιμία.

Σε αυτούς τους ασθενείς απαιτείται  ενδελεχής προεγχειρητικός έλεγχος γιατί υπάρχουν αρκετά προβλήματα και αρκετές ενέργειες  που πρέπει να κάνει ο χειρούργος πριν την  χειρουργική επέμβαση. Αν δεν είμαστε προετοιμασμένοι, ο ασθενής μπορεί να μετατρέψει  τα ερυθροκύτταρα του σε δρεπανοκύτταρα με αποτέλεσμα να αποφραχτούν αγγεία και να κάνει εικόνα θρόμβωσης, αιματουρία, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή ακόμη και να απειληθεί η ζωή του.  Τα προβλήματα είναι τοπικά και γενικά.

Στα γενικά προβλήματα ανήκουν:

• Δυσανεξία των ασθενών σε υποθερμία (χρειάζεται να μην έχουμε χαμηλή θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης).
• Προσοχή στην αφυδάτωση. Απαιτείται καλή ενυδάτωση διεγχειρητικά και ειδικά για τις μεγάλες επεμβάσεις που μπορεί να χρειαστεί μετάγγιση, συνήθως δίνουμε 3l oρούς για κάθε μονάδα αίματος που τους χορηγούμε.
• Προσοχή στον πόνο. Κατάλληλη αναλγησία διεγχειρητικά και κατά την άμεση μετεγχειρητική περίοδο.
• Απαγόρευση σίδηρο θεραπείας για την αντιμετώπιση της αναιμίας μετεγχειρητικώς.

Στα τοπικά προβλήματα που πρέπει να προσέξει ο χειρουργός είναι ότι συνήθως σε αυτούς τους ασθενείς:

• Yπάρχει μεγάλη οστεοπόρωση οπότε πρέπει να διαλέξει εμφυτεύματα συνήθως με ακρυλικό τσιμέντο και δεν χρησιμοποιούμε εμφυτεύματα που στερεώνονται με την τεχνική του press fit (ενσφήνωση- χωρίς τσιμέντο).
• Επίσης ο ασθενής μπορεί να έχει κάνει εμφυτεύματα αγγειούμενης περόνης ή ράβδους τανταλίου για την αντιμετώπιση της άσηπτης νέκρωσης όποτε θέλει μεγάλη προσοχή διότι ο χειρουργός χάνει την αίσθηση του φλοιού του μηριαίου και μπορεί να οδηγηθεί από την σκληρία του  « φλοιού» της περόνης να κάνει  διάτρηση του μηριαίου οστού.

Tip: Καλή συνεννόηση με τον αναισθησιολόγο για διεγχειρητική θέρμανση του ασθενούς, πρόληψη της αφυδάτωσης και αντιμετώπιση του πόνου. Συνιστάται αρθροπλαστική με ακρυλικό τσιμέντο.