Αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα η εμβύθιση της πρόθεσης στην ελάσσονα πύελο ή όπως λέει ο κόσμος «στην κοιλιά» και δυστυχώς αυξάνει πολύ στις μέρες μας και απαιτεί ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Ας δούμε όμως πότε συμβαίνει το παραπάνω φαινόμενο :

• Kαταστάσεις που «φυσιολογικά» μπορεί να συμβεί (ονομάζεται πρωτογενές) , σε καταστάσεις με βαριά οστεοαρθρίτιδα όπου προωθείται προοδευτικά η μηριαία κεφαλή προς τα έσω.
• Δευτερογενές όπως για παράδειγμα σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, με οστεμαλακία, νόσο του Paget, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα ή με άλλο μεταβολικό νόσημα
• Mετά βαριά οστεοπόρωση
• Ιατρογενώς, που δυστυχώς αυξάνει πολύ στις ημέρες μας, συνήθως μετά από ημιολική αρθροπλαστική αλλά και από άλλες προηγούμενες επεμβάσεις, και επειδή έγινε κάποιο τεχνικό λάθος ή επειδή αποφασίστηκε αυτή η επέμβαση σε πολύ μικρή ηλικία του ασθενούς. Συνακολούθως, με την πάροδο του χρόνου το εμφύτευμα  διαβρώνει το υποχόνδριο οστούν της κοτύλης και προωθείται στην «κοιλιά». Καταρχάς όπως έχουμε τονίσει και σε άλλο σημείο ηλικιωμένοι πλέον δεν ονομάζονται έτσι με βάση τα χρόνια που έχουν ζήσει, αλλά με βάση πόσα χρόνια αναμένεται να ζήσουν ακόμα, άρα σε έναν ασθενή 80 χρονών δεν κοιτάμε την ημερομηνία της γέννησης αλλά το αν είναι παχύσαρκος ή είναι αδύνατος, το  επίπεδο δραστηριοτήτων του, το κίνητρό του για να κινητοποιηθεί και γενικότερα να «κάνει» πράγματα και να ξεπερνά τις δυσκολίες. Έτσι τα όρια που λέγαμε κάποτε ότι οι ασθενείς στα 70 τους με καταγμα του ισχίου θα κάνουν ημιολική αρθροπλαστική σαφώς και έχουν αλλάξει και πλέον η ομάδα μας δεν κάνει παρά μόνο αν ο ασθενής είναι άνω των 90 χρονών και πάλι με πολύ χαμηλό επίπεδο δραστηριοτήτων και ουσιαστικά αν δεν περπατούσε και πριν το κάταγμα του ισχίου του. Με την πρόοδο της αναισθησίας όμως και η ολική αρθροπλαστική γίνεται αξιόπιστα και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα πλέον, με αποτέλεσμα κανένας να μην κινδυνεύει αν κάνεις την πιο σωστή επέμβαση. Έρχονται πολλοί ασθενείς στο ιατρείο και μας λένε ότι μας έκανε αυτή την επέμβαση (ημιολική ) χωρίς καν να με δει ο γιατρός, μόνο και μόνο άκουσε ότι ήμουν 82 ετών. Σαφώς και αυτό αποτελεί λανθασμένη εκτίμηση, λανθασμένη αντιμετώπιση ή ακόμη και  έλλειψη γνώσης από τον θεράποντα ιατρό ότι έχουν αλλάξει πια τα δεδομένα .

Σε περιπτώσεις λοιπόν αρθροκατάδυσης  έχει σημασία το στάδιο που θα αντιμετωπιστεί ο ασθενής:

 

• Σε απλές περιπτώσεις τοποθετείται μία ειδική πρόθεση ένα απλό εμφύτευμα στην κοτύλη με πολλαπλούς κοχλίες, ώστε να συγκρατεί τα συμπιεστικά φορτία που τείνουν να σπρώξουν την κεφαλή μέσα στη λεκάνη.
• Σε πιο βαριές περιπτώσεις απαιτείται άφθονη ποσότητα οστού συνήθως από πτωματικούς δότες «μηριαίες κεφαλές» οι οποίες γίνεται περίπου όπως η τεχνική του impaction grafting και αφού τοποθετηθούν μέσα στο έλλειμμα της κοτύλης στη συνέχεια από πάνω χτίζεται και τοποθετείται το καινούργιο εμφύτευμα όπως βλέπετε στη φωτογραφία.
• Σε ακόμη πιο βαριές περιπτώσεις, εκεί που ουσιαστικά «χωρίζεται» η κοτύλη αλλά και όλη η λεκάνη σε δύο τμήματα, απαιτείται ειδική τεχνική, ώστε να επανενωθούν τα δύο οστικά τμήματα της λεκάνης και  να γίνει πόρωση των δύο τμημάτων και πάνω σε αυτά θα τοποθετηθεί το ειδικό εμφύτευμα στην φυσιολογική θέση, ώστε να μπορεί να υπάρχει υποτυπώδης μυϊκή λειτουργία και να μπορεί να δέχεται βάρος αυτή η αρθρική επιφάνεια. Έχουμε την τύχη να έχουμε δεχτεί πάρα πολλά τέτοια περιστατικά και να έχουμε πολύ μεγάλη εμπειρία που δυστυχώς αυξάνει επειδή αυξάνουν  αυτά τα τραγικά περιστατικά.